"اولين چيزي که از او ديدم مچ پايش بود، ظريف، عصبي، محصور در بند صندل آبي..." منهتن، 1969: مردي با يک زن ملاقات مي کند. درسدن، 1945: در زير سيل بمب ها، مادري در حين به دنيا آوردن يک پسر بچه عذاب مي کشد. آدلايد د کلرمون تونر با قدرت و احساسات ما را به قاره‌ها و دوره‌هايي مي‌برد که همه چيز مخالف آن‌ها است: از کوه‌هاي اتريش تا صحراي لوس آلاموس، از دشت‌هاي يخي لهستان تا مهماني‌هاي نيويورک، از تراژدي دنيايي که به انرژي ختم مي‌شود. از يک دنياي نوپا... دو برادر دشمن، دو زن که با يک دوستي بي‌وقفه به هم پيوند خورده‌اند، دو جوان که توسط عشقي غيرممکن به هم گره خورده‌اند، قهرمانان اين رمان هستند که مانند يک تراژدي در تنش هستند و مانند يک حماسه نفس نفس مي‌زنند.