زن اول آهان، آره طبيعتاً، تعدادي از انسان‌ها! يعني همه‌ي فقرا و بيچاره‌ها که تو باهاشون همدردي مي‌کني، آره، درسته! مي‌دوني واسه چي من تو رو باور نمي‌کنم؟ واسه اينکه تو خودت فقير بودن رو انتخاب کردي. واسه اينکه نگاهت سطحيه و از جامعه‌ي ثروتمندها مي‌آيي. تو يکي از اون‌ها نيستي، اين فقير بودن برات جذابه و تو برخلاف اون چهل و پنج ميليون برده و همه‌ي اون بي‌خانمان‌ها، هروقت خواستي مي‌توني ديگه اون ادا رو درنياري و بري سراغ يه شغل واسه خودت که چيزهاي بهتري واسه خودت به دست بياري، مثل همون اتاق مشترکت وسط شهر که کم‌کم داره رونق مي‌گيره.