در تاريخ ايران، عصر قاجار، به تعبيري، دوران گذار از جامعهاي سنتي به سمتوسوي جامعهاي مدرن بهشمار ميآيد و تحولات گستردهاي در ابعاد سياسي، اجتماعي، فرهنگي و ادبي در اين دوران پديد آمده است. يکي از مهمترين تفاوتهايي که ميتوان ميان ادبيات عصر قاجار و دورههاي پيش از آن برشمرد، توجه ويژه به نثرنويسي در حوزههاي مختلف و پيدايي گونههاي تازه در اين عرصه است. با توجه به اينکه سنت ادبي ما بر پايه شعر شکل گرفته است، اين رويکرد تازه از اهميت فراواني برخوردار است و لازم است ابعاد گوناگون آن، هر چه بيشتر، مورد مطالعه قرار گيرد. پژوهش حاضر به بررسي گونههاي نثر فارسي در عصر قاجار اختصاص دارد و تا حدّ امکان، جوانب مختلف اين گونهها بررسي شده است. در گزينش نمونهها، تلاش شده است مطالبي انتخاب شود که نشانگر ويژگيهاي نثر آنگونه ادبي و همچنين داراي اهميت محتوايي باشد و خواننده با مطالعه آنها، نسبت به وضعيت سياسي و فرهنگي و اجتماعي آن دوران، آگاهي بيشتري به دست آورد.
نويسنده | محمدرضا حاجيآقابابايي |
قطع | رقعي |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 328 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | 14.5 * 21.5 * 1.9 |
وزن | 325 |
سال چاپ | 1401 |
هنوز نظري ثبت نشده است