ميشل اوئلبک پديده بزرگ ادبيات فرانسه، تنها نويسنده‌اي است که توانسته به اين اندازه از دنياي ما پرده بردارد و تنها نويسنده فرانسوي است که در اين سال‌ها از موفقيت جهاني در چنين ابعادي برخوردار شده اما تاواني سخت نيز پرداخته است: همان‌قدر كه همچون ستاره‌اي واقعي پرستيده مي‌شود منفور هم هست و بي‌رحمانه نقد شده است. او از معدود نويسندگاني است که از اسمش صفت ساخته‌اند و سبکي خاص ابداع کرده است: زيبايي‌شناسي‌ غم‌زده و کما‌بيش غريبي که تنها به جهانِ رمان‌هايش محدود نمي‌شود. نقشه و قلمرو بزرگ‌ترين رمان اوئلبک است؛ رمانى که جمع‌بندي دنياست و برآوردى عميق از يک زندگي، هزارتويي متافيزيکي، رماني کامل و سياه و عجيب؛ رماني که خود نويسنده معتقد است با قلمروهاي روايي متفاوتش يکي از پيچيده‌ترين ساختارها را در بين متن‌هايش دارد. اوئلبک در نقشه و قلمرو با ترسيم دقيق پيشرفت اجتماعي يک هنرمند و گنجاندن خود در کتاب و برهم ‌زدن اين حضور آرام مي‌گيرد.