اين کتاب شامل رشته حوادثي است راجع به آينده ملت و دين ايران که «اورمزد» وقوع آنها را به زرتشت پيشگويي ميکند. اين پيش آمدها، هرکدام در دوره مشخصي اتفاق مي افتد، دوره ماقبل آخر که هنگام تاخت و تاز «ديوان ژوليده موي از تخمه خشم» و اهريمن نژادان چرمين کمر است، قسمت عمده متن کتاب را تشکيل ميدهد. در اين دوره، زنگيان و آوارگان و فرومايگان، سرزمين ايران را فرا گرفته، همه چيز را ميسوزانند و تباه ميکنند. اين تغييرات قهقرايي نه تنها بر مردمان، بلکه بر جانوران و رستنيها و عناصر طبيعت نيز تاثير ميگذارد. در زمين و آسمان، نشانه هايي نظير پاره اي از نشانه هايي که در تورات و انجيل نيز آمده، پديدار ميگردد. در خورشيد لک هايي ظاهر ميشود، شيوع جنايات، خشکي زمين، فسادِ جسمي و روحي مردم از علامات اين دوره است. افسار ديوِ خشم گسيخته ميشود و به همه چيز لطمه ميزند. احکام و سنن، ديگر مراعات نميشود، بادهاي گرم و سرد ميوزد، ولي باران نميبارد. اين احوال همواره سخت تر و تاريکتر ميشود و اهريمن، پيروزمنديِ خود را به صداي بلند اعلام ميدارد، اما ناگهان درهاي اميد باز ميشود و کتاب، با لحن خوشبين تري به پايان ميرسد