کتاب بوف کور، رماني نوشته ي صادق هدايت است که اولين بار در سال 1935 وارد بازار نشر شد. اين رمان جاودان که به شکلي گسترده به عنوان شاهکار هدايت در نظر گرفته مي شود، مهم ترين اثري است که در طول قرن گذشته، از ادبيات ايران به ادبيات جهان صادر شده است. بوف کور در ظاهر، خود را داستاني درباره ي عشقي محکوم به شکست معرفي مي کند اما با ورق زدن هر صفحه از اين کتاب ماندگار، حقايق، شکلي گنگ و گيج کننده به خود مي گيرند و مخاطب خيلي زود درمي يابد که بوف کور، چيزي بسيار بيشتر از فقط يک داستان عاشقانه است. با وجود اين که رمان بوف کور با آثار نويسندگاني همچون کافکا، ريلکه و آلن پو مقايسه شده، اين اثر را به راحتي نمي توان در دسته اي مشخص طبقه بندي کرد. بوف کور، داستاني به ياد ماندني و وهم آلود است درباره ي فقدان و سقوط در پرتگاه جنون. اين اثر عجيب و کم نظير از هدايت، سرشار از نمادگرايي هايي تأثيرگذار و تصاوير سوررئاليستي دلهره آور است و به داستان مردي جوان مي پردازد که به خاطر از دست دادن معشوقه ي اسرارآميز خود، در دنياي کابوس وار نااميدي غرق مي شود. همزمان با شوريدگي و ديوانگي تدريجي راوي، مخاطب در طوفان سهمگين نگرش تاريک هدايت نسبت به زندگي و هستي بشر اسير مي شود.