وحدت کتاب «در جستجوي زمان از دست رفته» در چه چيزي است؟ حداقل اين را مي‌دانيم که اين وحدت در چه چيزي نيست. اين وحدت در حافظه و در خاطره، حتي در حالت غيرارادي آن، وجود ندارد. اساس «در جستجو» در شيريني «مادلن» يا در سنگ‌فروش‌ها نيست. از طرفي کتاب «در جستجو» تنها يک تلاش براي يادآوري و کشف حافظه نمي‌باشد : جستجو بايد در يک معناي والاتر گرفته شود، مانند عبارت «جستجوي حقيقيت». از طرف ديگر زمان گم شده به معناي زمان گذشته نيست، بلکه در معناي زماني است که ما تلف مي‌کنيم مانند عبارت «وقت خود را تلف کردن». واضح است که حافظه به عنوان يک وسيله براي جستجو وارد عمل مي‌شود، ولي اين وسيله نمي‌تواند کاملا عميق و اطمينان بخش باشد ؛ و زمان گذشته به عنوان يک ساختار زماني وارد عمل مي‌شود ولي اين ساختار نيز کاملا عميق و بنيادي نيست.