کتاب حاضر مي کوشد اين قبيل پرسش‌ها را با استناد به مفاهيم مطرح‌شده در نظريه‌هاي روايت پاسخ دهد. به اين منظور، نويسنده چشم‌اندازي فراخ از مباني روايت ترسيم مي‌کند که از خاستگاه آن در نظريه‌پردازي‌هاي ارسطو در يونان باستان شروع مي‌شود و علاوه بر روايت شناسي کلاسيک، رويکردهاي پساکلاسيک را نيز به تفصيل معرفي مي‌کند تا به نظريه‌هاي پسامدرن در دوره‌ي معاصر برسد. هر يک از فصل هاي اين کتاب، هم مباحث نظري درباره‌ي چيستي روايت و عناصر آن را شامل مي‌شود و هم اين‌که روش‌ها و رويکردهاي مختلف در تحيلي روايت را با ارايه‌ي نمونه به خواننده معرفي مي‌کند. مفاهيم و اصطلاحات روايت‌شناسي حين بحث‌هاي هر فصل توضيح داده شده‌اند و افزون بر آن «واژه‌نامه‌ي توصيفي اصطلاحات روايت شناسي» در پايان کتاب، برگزيده‌اي از رايج‌ترين اصطلاحات تخصصي اين حوزه را در بيش از پنجاه مدخل به خواننده توضيح مي‌دهد.