اميرارسلان نامدار يکي از مشهورترين داستان هاي عاميانه به زبان فارسي است. در مورد نقال اين داستان ابهام وجود دارد، احمد نقيب الممالک يا محمدعلي نقيب الممالک نقالي اين داستان به هر دوي اين افراد منسوب است. اين داستان را نقيب الممالک، قصه گوي ناصرالدين شاه قاجار براي وي مي گفت و در اين هنگام فخرالدوله، دختر ناصرالدين شاه پشت در نيمه باز اتاق خواجه سرايان مي نشست و ماجراها را بادقت مکتوب مي کرد و براي آن ها نقاشي مي کشيد.[داستان امير ارسلان اينگونه برجا مانده است. دو داستان ديگر نقيب الممالک عبارت اند از «داستان هاي ملک جمشيد» و «زرين ملک». در جاي جاي متن کتاب شعرهاي متنوعي آمده که حس خوبي را به خواننده منتقل مي کند. از روي کتاب فيلمي هم در دهه 1330 ساخته شد که بسيار پرفروش بود و يک سال بر پرده سينماها بود.