سودابه و کمال و مهناز و‌ کيومرث و رضا مي‌روند ميان کارتن‌خواب‌ها، توي گالري‌ها، کافه‌ها، گورستان و زندان تا حرف بزنند از کارهايي که مي‌خواهند بکنند اما نمي‌توانند، از آدم‌هايي که نمي‌خواهند باشند اما هستند، از آينده‌يي که يا به مهاجرت ختم مي‌شود يا زندان، از نوشتن و نقاشي‌کردن و بازي‌گري، کارهايي که همه آينه‌هايي است برابر خودشان.