«ما در خون چشم به دنيا مي‌گشاييم، در خون زن مي‌شويم، در خون وضع حمل مي‌کنيم و همين حالا هم خون جاري است. گويي زمين آن‌قدر که بايد خون زنان را ننوشيده است. گويي خاک عراق هنوز تشنه مرگ است، تشنه خون، تشنه معصوميت. بابل به اندازه کافي خون ننوشيده است. مدت‌ها لب رود انتظار کشيدم تا ببينم آب سرخ مي‌شود.» اميلي‌ين ملفتو، روزنامه‌نگار و عکاس، در اين نخستين رمانش راوي زندگي يک زن است در عراق اسير جنگ و خون و خشونت.