مارکس رساله‌ي «اداي سهمي در نقد فلسفه‌ي حق» هگل را به سال 1843 ــ دوره‌اي که به نقد سياست مي‌پرداخت ــ به‌صورتي ناتمام نوشت. وي چند ماه بعد رساله‌ي ديگري را به‌عنوان «مقدمه»‌ي اين رساله نوشت و در اوايل سال 1844 منتشر کرد؛ رساله‌ي بسيار شناخته‌شده‌اي که معرف گام بزرگي در تدوين آموزه‌اش بود. در همين «مقدمه» است که وي به اهميت «عناصر فلسفه‌ي حق» هگل اشاره مي‌کند و مي‌نويسد او در اين اثر «منسجم‌ترين، غني‌ترين و کامل‌ترين روايت» فلسفه‌ي دولت و حقوق آلمان را ارائه کرده است. هم اثر هگل و هم نقد مارکس بر بخش دولت در اين اثر از مهم‌ترين متون در فلسفه‌ي سياسي مدرن‌اند. دستاورد مهم مارکس در اين دو رساله، درکل، نقد راديکال دولت مدرن ــ در جلوه‌ي سلطنت مشروطه‌ي هگلي و جمهوري ليبرال ــ و تدوين اوليه‌ي نظريه‌ي دولت خودش و نيز طرح نظريه‌ي «دموکراسي راستين» به‌عنوان بديل دولت‌هاي عصر مدرن است. براي روشنگري درباره‌ي هم فلسفه‌ي سياسي هگل و هم نقد مارکس بر آن، توضيحات مفصلي در دو بخش ــ اول، نکاتي درباره‌ي فلسفه‌ي هگل، به‌طور کلي، و مشخصاً رابطه‌ي «عناصر فلسفه‌حق» با آن و نسبت نقد مارکس با اين فلسفه، و دوم، شرح برخي از نکات رساله‌ي مارکس در نقد آموزه‌ي دولت در فلسفه‌ي سياسي هگل ــ به کتاب افزوده شده است.