ايده ي اوليه ي خلق شخصيت فرانکشتاين از طرف «لرد بايرون» شهير به «مري شلي» پيشنهاد شد و از همان اولين باري که اين رمان عجيب و شگفت در سال 1817 منتشر شد، اذهان همه ي مخاطبان را مشغول خودش کرد. اهميت و تأثيرگذاري اين رمان به حدي بوده که بارها و بارها اقتباس هاي متعدد تئاتري، سينمايي و تلويزيوني از روي آن انجام شده و اين مهم تا امروز نيز ادامه يافته است. اقتباس هايي که هرکدام سعي کرده اند اين پرومته ي مدرن را به شيوه ي خودشان به چالش بکشند. نمايشنامه ي «فرانکنشتاين» نوشته ي «نيک دير» يکي از آخرين اقتباس هاي انجام شده از روي رمان مري شلي است که به کارگرداني «دني بويل» و با بازي «بنديکت کمبربيچ» در لندن نيز روي صحنه رفته است. «فرانکشتاين» داستان دانشمندي خبره است که با استفاده از اشياي مختلف، اندام تکه تکه و جداشده از بدن مردگان و درنهايت الکتريسيته، هيولايي مافوق تصور مي سازد که در زشتي، پليدي، شقاوت و در عين حال قدرت، نمونه ندارد و حتي خالق اين موجود نيز از ديدن او و اعمالش به وحشت مي افتد. با اين حال اين موجود سرشار از اضدادي ست که نمي توان به آن به عنوان يک هيولاي دست ساز صرف نگاه کرد و شکل هاي خاصي از احساسات در او جريان دارد که همين مسئله به پيچيدگي هاي شخصيتي او مي افزايد و خواننده را در مواجهه با او دچار احساسات متناقضي مي شود. نيک دير در نمايشنامه ي «فرانکنشتاين» سعي کرده است با جابجايي در شخصيت ها، زمان ها و مکان ها، فرانکشتايني ديگرگون بسازد که خواندن آن نيز همچون ديدن اجراي مشهورش، تکان دهنده و شگفت انگيز است.