متن هاي ژان کوکتو که پاريس را تشکيل مي دهند همگي برگرفته از مجلات و آثار خصوصي اند و پيش از اين هرگز در قالب مجموعه گردآوري نشده بودند. قديمي ترين آنان، «تئاتر نو»، گزيده اي از مقدمه اي بر زندگي پاريس است که در سال 1921 به چاپ رسيد. اين «راهنماي راهگشاي نبوغ پاريس درباره ي تنوع منابع روشنفکرانه اش» که بيگانگان فرهيخته را مخاطب قرار مي دهد، دربرگيرنده ي ملاحظات مورخان فرهنگي و معاشرتي همچون آندره دوفوکي ير است. کوکتوي جوان که هنوز آن چنان نزد عامه ي مردم شناخته شده نبود، تا آن زمان تنها چند دفتر شعر و کتابچه هايي جهت اجراي نمايش باله نوشته بود. اين متن که خيلي ساده «پاريس» نام داشت، در سال 1942 در الجزيره در شماره ي 5 پاتري، «ماهنامه ي مصور امپراتوري»، انتشار يافت. در اين اثناء کوکتو نخستين فيلم خود را ساخته بود (خون شاعر، 1930) موفقيت هاي فراواني در تئاتر کسب کرده (ماشين دوزخي، 1934) و به خصوص شاهکار خود، کودکان وحشتناک (1929)، را منتشر کرده بود که جريان آن در پاريس مي گذشت.