...در اين فاصله، قانون خركي داشت با موفقيت شلنگ‌تخته خودش را مي‌انداخت و پيش‌تر و پيش‌تر مي‌رفت و خركي‌تر و خركي‌تر مي‌شد؛ دنيا ديگر خودش را راحت كرده بود از شر مرز و مليت و فرهنگ و سنت و آداب و رسوم و حتا زبان. همه با خيال راحت فقط عرعر مي‌كردند و بس، و وقت و بي‌وقت، در پيشگاه مجسمه مطلاي خر، خم و راست مي‌شدند.