آنتونيو گرامشي در سال 1913 و بعد از تجربه‌اي که از انتخابات ايتاليا در ساردنيا کسب کرد، عضو حزب سوسياليست ايتاليا شد. با شروع جنگ‌جهاني اول گرامشي رفته‌رفته نويسنده‌ي روزنامه‌ي اَوِنتي، ارگان رسمي حزب سوسياليست ايتاليا، شد و نقدهاي خود را عليه جريان رفُرميست حزب سوسياليست ايتاليا تندتر کرد. در 1917، گرامشي تک‌شماره‌ي شهر آينده را منتشر کرد. انقلاب اکتبر مثالي از بديلي بود که گرامشي در شهر آينده به آن اميد بسته بود. از تحولات انقلاب خبرهاي ضدونقيض و سانسورشده‌ي اندکي به غرب مي‌رسيد. در ابتدا روزنامه‌هاي بورژوايي انقلاب روسيه را هم‌چون انقلاب کبير فرانسه در راستاي شکوفايي ايده‌آل‌هاي ليبرالي معرفي کردند. اما پس از آن‌که به ماهيت پرولتري آن پي بردند، در محکوميت انقلاب اکتبر از هيچ کوششي دريغ نکردند. گرامشي با مطالعه‌ي دقيق انقلاب اکتبر، به‌خصوص آثار لنين، انديشه و عمل خود را بر سازمان‌دهي انقلاب در ايتاليا و در سرتاسر جهان معطوف کرد. اين کتاب شامل بخشي از مقالات گرامشي در سال‌هاي توفاني 1917 تا 1920 است که به‌خوبي نگاه پرشور و هم‌دلانه‌‌اش را به انقلاب اکتبر روسيه نشان مي‌دهد.