در زندگي، راوي روايت آرش جان خودتان باشيد. ببينيد مي‌خواهيد مرزهاي روح شما تا كجا گسترش يابد و پرواز جان شما تا كدام افق باشد؟ هميشه در زندگي از خود بپرسيد: من آرشم، تير شهاب جانم را به كدام سمت پرتاب كنم؟ كدام قلمرو هنر و انديشه را گسترش دهم؟ كنده پيكرم را در كدام آتشدان بسوزانم تا شعله اميد و ايمان بالا رود؟ كسي كه اين پرسش‌ها در ذهنش بدرخشد، ديگر نوميد نخواهد بود و باري به هر جهت زندگي نمي‌كند. او نگاهش به افق‌هاي دوردست است كه از مرگ، زندگي مي‌سازد، نه اين كه زندگي‌اش خمودي و مردگي باشد. آرش نماد اميد و ايمان و آينده‌بيني و ايثار در فرهنگ ايران است.