پاييز 32 در تكه‌هايي از تاريخ ايران،‌ البته گاه بي‌توجه به آن، گير افتاده‌اند و ماجراهايي مي‌سازند كه اين جهان را جور ديگري مي‌نمايانند. جولايي در داستان‌هاي كوتاهش عشق و اضطراب و البته ترس را تكرارشونده استفاده كرده است. هر 8 داستان كتاب برآمده از چهره‌هايي‌اند كه ناگهان از سابه به روشنايي درمي‌آيند و ردي از خود بر جا مي‌گذارند كه مخاطب بعيد است فراموش‌شان كند. بنابراين داستان‌ها، با اين كليت، پيوستگي ساختاري دارند و همين امر پاييز 32 را به اثري خواندني بدل مي‌كند.