پير فرزانه با جواني به گفت و شنود مي‌نشيند و با او درباره مطالب فخيم و مفاهيم جليل از جمله ابديت روح، مدارا، مروت و جوانمردي، حق و عدالت، جبر و اختيار، كين و عشق، حماقت و تيزهوشي، سور و سوگ، بندگي و آزادگي سخن‌ها مي‌گويد. جوان از آرمان‌هايش مي گويد و پير فرزانه از ايمان به راه؛ جوان از فهم خود از معناي زندگي مي‌گويد و پير از تامل بر باورهاي خرافي، شيادي، تحجر و هر نوع تعصبي كه راه را بر شناخت عقايد صادق خواهد بست. در گرماگرم بحث كه جوان از كوتاه‌ترين و ايمن‌ترين راه براي دست‌يابي به آمال و آرزوها مي‌گويد، پير فرزانه اين پند حكيمانه را مي‌دهد: «اگر خواهان پيروزي هستي، همواره آماده نبرد باش. پيروزي در نبرد فقط در سايه شكيبايي به دست مي‌آيد. با تن زدن از رنج، نگاه خويش را براي فرداي خود مي‌بندي و در آتش حسرت، خواهي سوخت. پس شكيبا باش و دلير تا هنر زيستن را بياموزي و شجاعانه و محكم، قدم برداري.»