به غير از برادرم رودي و مرگش هيچ يك از آنچه اينجا برايتان تعريف مي كنم مرا عميقاً تحت تأثير قرار نمي دهد. براي من نوشتن اين صفحات درست مثل اين است كه برداشتم را از موضوعي تعريف كنم يا خلاصه داستاني را بنويسم. داستاني مصور، تا با اين زندگي كه زندگي من نيست تسويه حساب كرده باشم. همه چيز براي من حكم يك نوار فيلم را دارد. پر از اتفاق. من نه چيزي براي اعتراف كردن دارم و نه براي توضيح دادن. هيج ميلي هم به نگه داشتن اين قصه ها در دل خودم ندارم. حتي اين حس را ندارم كه وجدانم در معرض آزمايش است. تمام آنچه تا بيست و يك سالگي ام اينجا بازگو خواهم كرد همه آن چيزي است كه من زندگي كرده ام. شفاف و بي پرده. درست مثل صحنه نمايشي كه در آن بازيگران بي حركت روي سن ايستاده اند ولي نماي پشت سرشان پرده به پرده عوض مي شود تا به نماي مدنظر برسد. گذار شفاف حواس و مني كه نتوانستم زندگي خودم را تجربه كنم.