مرگ تصادفي يك آنارشيست شاهكار بيبديل داريو فو نمايشنامهنويس ايتاليايي است كه به دليل استفاده از خنده در گشودن چشمهاي ما به بيعدالتي در هفتادويك سالگي جايزة نوبل ادبيات را از آن خود كرد. فو عناصر فني دلقكبازي روايياش را در فرشينة تياتري فشردهاي ميبافد كه در آن سياست و شعر از هم جدانشدني هستند. ضرباهنگهاي كميك او از جدل ميان آزادي و خفقان كه جوهر داستانهاي اوست، پديد ميآيند. هر يك از اوجهاي خندهآور كار او در همنوازي با آهنگ رهاييبخش عليه بيدادگري پديد آمدهاند.
