تاكنون براي تحليل و تبيين عرفاني شعر سهراب سپهري تلاش‌هاي زيادي شده است؛ بي آن‌كه زمينه شخصيتي و تحولات روان‌شناختي وي، و تجربه‌هاي عاطفي زندگي‌اش در نظر گرفته شود. پافشاري اصلي اين نوشتار، بر اين بخش مفغول مانده است. من در اين پژوهش (واژه در قفس)، شعر سهراب و بازتاب عوامل تاثيرگذار دروني و بيروني در آن را مورد بحث قرار داده‌ام. با وجود اين‌كه «هشت كتاب» زمينه اصلي اين پژوهش است، خواسته‌ام با دستي بر نظريه‌هاي نوين روان‌شناختي، به شعر سهراب سپهري نگاهي بيفكنم، و در پس آن، تحول منش و بينش شاعر را بجويم. شعر او را آبگينه‌اي ديده‌ام كه سهراب و دگرگوني‌هاي او در امتداد زمان در آن بازتاب يافته است. به اين شيوه، رگه‌هاي تغيير و دگرديسي او را پي گرفته‌ام...