مبحث گونه‌شناسي ارائه شده در اين كتاب گرچه جديد نيست، تفاوت ديدگاه نظريه‌پردازان و پژوهش‌گران ايراني و غيرايراني فيلم مستند را، بر مبناي تفاوت در معيارهاي آن‌ها براي طبقه‌بندي گونه‌هاي مستند، به خوبي روشن و تفسير مي‌كند و در نهايت معلوم مي‌دارد كه تفاوت و تمايز در تعاريف و ديدگاه‌هاي متنوع در هستي‌شناسي فيلم مستند از كجا و از چه انتظارات و برداشت‌هايي ناشي شده است. ديگر توفيق شايان توجه كتاب، كه پيشينه پژوهشي كم‌رنگي در متون تاليفي پژوهش‌گران ايراني سينماي مستند دارد، پرداختن به مقوله مهم و ضروري هنرهاي بلاغي (معاني، بديع و بيان) در فيلم مستند است كه البته مقوله‌اي گسترده و نسبتا پيچيده است،