توانايي مديريت دانش به عنوان عاملي كليدي در ابعاد كسب و كار و رقابت بين سازمان‌ها در نظر گرفته مي‌شود. با توجه به رقابتي شدن محيط كسب و كار و اهيميت دانش به عنوان عاملي تاثيرگذار بر ايجاد مزيت رقابتي، ايجاد و انتشار دانش به عاملي كليدي در رقابت تبديل شده است. به تدريج دانش به عنوان ابزاري ارزشمند كه در محصولات، داده‌ها و اطلاعات و نيز پرسنل سازمان نهفته است، مورد توجه قرار گرفته است. به عبارت ديگر، شناخت رو به رشدي در جامعه كسب و كار، در رابطه با دانش و اهميت آن به عنوان منبعي مهم و حياتي براي سازمان‌ها، به‌وجود آمده است. تعابير يا تعاريف زيادي براي مديريت دانش وجود دارد. گرچه ممكن است به ظاهر تفاوت‌هايي بين اين تعاريف وجود داشته باشد، ولي همه تعاريف، مديريت دانش را به عنوان روشي براي تسهيل و بهبود فرآيند به اشتراك‌گذاري، توزيع، ايجاد، تسخير و درك دانش در سازمان‌ها، در نظر مي‌گيرند. در حقيقت هدف اصلي مديريت دانش، كمك به سازمان‌ها در استفاده مؤثر از دانش در راستاي اهداف كلان است. مديريت دانش هم‌چنين براي برنامه‌ريزي، سازمان‌دهي، ايجاد انگيزه و كنترل افراد، فرآيندها و سيستم‌ها در سازمان‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد تا از به‌كارگيري و استفاده مؤثر از دانش در سازمان اطمينان حاصل گردد.