«كوچ شامار» رماني است كه زندگي يك كوچنده كرد را روايت مي‌كند. شامار پس از زلزله كرمانشاه، در عين سوگواري به ناگزير مادر خود را در گوري گروهي جا مي‌گذارد و با كوله‌باري از متون آئيني، و خاطرات و زيسته‌هاي دوران دانشجويي به پايتخت پناه مي‌برد؛ او حين تجربه‌ي اشتغال در «كمپنجات»، شاهد زوال روح و تن خود و همه نام‌هايي است كه در دفتر گزارش كار روزانه مي‌نويسد. اين رمان روايتي چند لايه دارد؛ از گذار ذهني شخصيت‌ها به دوره قاجار تا سكونت و زيستن در مكان‌هاي استعاري، از صيرورت در متون قديم تا شرح بدن‌هايي كه به زخم‌هاي التيام‌ناپذير دچار شده‌اند. شامار در واقع صورت ديگر شخصيت «ميژو» در «نفس تنگي» است؛ رمان قبلي فرهاد گوران كه چند تن از منتقدان و صاحب‌نظران ادبيات آن را بهترين رمان دوره خودش خواندند...