«بلند شدم رفتم از لابه‌لاي تكه پارچه‌هاي رنگارنگ راه باز كردم و از اتاق بيرون زدم. از ميان عوعوي سگ‌ها. صداي گوسفندها و گاوها به ميان آبادي رسيدم كه صنم را ديدم. بزغاله تازه‌زايي را بغل كرده بود و از ميان در باز آغل نگاهم مي‌كرد. هر بار مي‌ديدمش، مهرش بيشتر به دلم مي‌افتاد. آرزو مي‌كردم كاش تنها ما دو نفر در اين آبادي بوديم، نه ماموريتي بود، نه عصا و كلاه و نه كلاركي در لندن.»