مابين احتياجاتي كه انسان را پيوسته در فشار گذاشته، از همه سخت‌تر و از همه وسيع‌تر احتياج خوردن است. اين احتياج وابسته به زندگاني مي‌باشد؛ چه براي مرمت قوايي كه به مصرف مي‌رسانيم ناگزيريم به وسيله خوراك قواي ديگري جانشين آن بنماييم تا بدن به تحليل نرود. زندگي شبيه است به يك آتشكده، كه بايد مرتب مواد مشتعله به آن برسد تا خاموش نگردد.