صداي ناقوس و مفهوم زمان، هميشه ذهنم را به خود مشغول مي‌كردند. وقتي 18 ساله بودم، مردي روحاني كتابي از فرانتس برنتانو، فيلسوف مشهور، به من هديه داد كه درباره معني‌هاي مختلف وجود در انديشه ارسطو بود. 2 سال بعد به دانشگاه رفتم تا الاهيات بخوانم اما به كلاس‌هاي فلسفه هم مي‌رفتم. پدرم و ديگران انتظار داشتند كشيش فلسفه شديد بود و من از همان سال‌ها زندگي‌ام را وقف فلسفه و تفكر كردم. من روزي خواهم مرد، و شايد در نزديكي همان نيمكتي به خاك سپرده شوم كه بر آن مي‌نشستم و به صداي ناقوس كليسا گوش مي‌‌سپردم. اما گمان مي‌كنم انديشه‌هايم، از خاكي كه جسم مرا در بر خواهند گرفت، فراتر بروند.