رباعي از جمله قالب‌هايي است كه تا به امروز اصالت خود را از دست نداده و به دليل دارا بودن خصوصيات ساختاري و ويژگي ايجاز كه از مهم‌ترين قابليت‌هاي اين قالب به شمار مي‌رود، هم‌چنان قابل توجه است. محور اصلي اين كتاب انديشه خيام و شاعران پسا خيامي است. به ويژه در 3 شاعري كه در عصر حاضر به صورت برجسته و خاص به اين قالب عنايتي داشته‌اند: نيما يوشيج به اين دليل كه تقريبا در همه مضامين خيامي ربايي‌هايي سروده و ايرج زبردست و ايرج صف‌شكن كه از اين جهت مي‌توان گفت پس از خيام شاعراني بوده‌اند كه اين قالب را به دگرگوني نزديك كرده‌اند.