كاپوت يا قرباني كتابي است كه به طرزي وحشتناك بي‌رحمانه و شاد است. شادي بي‌رحمانه كتاب عجيب‌ترين تجربه‌اي است كه من از منظره اروپا طي اين چند سال جنگ گرفته‌ام. از ميان عوامل مهمي كه در اين كتاب مطرحند، جنگ در واقع نقش دوم را بازي مي‌كند. اگر بهانه‌هاي غيرقابل اجتناب جزو تقدير به شمار نمي‌آمدند، مي‌توانستم بگويم كه جنگ در اين كتاب در حكم بهانه‌اي بيش نبود. بنابراين در قرباني جنگ چيزي در حد قضا و قدر است و به نحو ديگري در اين كتاب وارد نمي‌شود. مي‌توانم بگويم كه جنگ در اين كتاب به صورت عامل اصلي مطرح نيست، بلكه به شكل تماشاچي مي‌آيد، البته به اين معني كه منظره خودش تماشاچي است. جنگ در واقع منظره عيني اين كتاب است.
