يونس از خواب پريد. نفس نفس مي‌زد. «تاريك بود، تاريك، ظلمات...» بغل دستي‌اش خنديد. دندان‌هاي پوسيده‌اش پيدا شد. «تاريك نيه حج آقا، همه جا روشنه.» مسافران ميني‌بوس نمي‌دانستند قرار است چه اتفاقي بيفتد. برف همه جا را پوشانده بود. مه ديد را كم كرده بود. چرخ‌هاي ميني‌بوس رنگ پريده، روي برف‌ها خط مي‌كشيد. سرعتش كم بود و سر و صدايش زياد.