خانه خالي است. هر يك از اهالي خانه به دنبال كارهاي روزانه‌شان رفته‌اند، به جز من كه امروز هم سردرد را بهانه كرده، از رفتن به مدرسه طفره رفته‌ام. بي‌بي شهربانو، خدمتكار قديمي، دايه مامان، دلسوز تك‌تك افراد خانواده، آخرين نفري است كه از خانه بيرون مي‌رود. بي‌بي پيش از رفتن پشت پنجره اتاقم مي‌آيد و با دسته كليد به شيشه مي‌زند...