يك روز به فيزيكداني گفتم، من در ساختار علم فيزيك رگه‌هايي از متافيزيك مي‌بينم، او هم گفت، من در جلوه‌هاي متافيزيك رگه‌هايي از فيزيك مي‌بينم. به او گفتم، استاد، شما در پايين‌ترين سطح ماده چه مي‌بينيد؟ لبخندي زد و گفت، هيچ. گفتم، اين هيچ زيباترين جلوه متافيزيك است. باز پرسيدم، در بالاترين سطح ماده چه مي‌بينيد؟ آهسته پاسخ داد، «كليت كوانتومي بي‌انتها با بي‌نهايت كيهان‌هاي موازي، و جهان‌هاي تقارني و بي‌كرانه». گفتم، آيا «هيچ» در كليت بي‌انتهاي كوانتومي مي‌گنجد؟ گفت هيچ همان كليت بي‌انتهاي كوانتومي است، چون ذرات بنيادي در كل آن‌قدر پايين مي‌روند كه عقل انسان جز به هيچ نمي‌رسد و هر دو يكي هستند...