شخصيت‌هاي داستان درابل رنج دانايي را به جان مي‌خرند. زنان داستان درابل تاوان مي‌دهند. آن‌چه را كه اجتماع و تاريخ محافظه‌كار، شكست‌هاي بزرگ يك زن مي‌داند، مي‌پذيرند و در ازاي آن دل‌خوشي‌هاي كوچك زني را به دست مي‌آورند كه مي‌تواند بي‌دغدغه خودش باشد؛ با تمام كاستي‌ها و نقص‌هاي شخصيتي‌اش. زن داستان درابل مي‌داند نه كسي بناست پشتوانه پيشرفت فردي او باشد و نه توجيه او براي شكست‌هايش. شخصيت‌ها در طول داستان دست‌خوش تغيير مي‌شوند و در پايان داستان روي پاهاي خودشان مي‌ايستند. درابل آن‌ها را از نو مي‌سازد و در پايان انگار در ابتداي مسيري ناشناخته رها مي‌كند تا به زندگي جديدشان ادامه بدهند.