از مدرسه كه درمي‌آييم، بچه‌هاي گوي قلعه مي‌ريزند سرمان. ما شش نفريم، آن‌ها زياد. آن قدر زياد كه مانده‌ايم جلو كدام يكي‌شان دربياييم. چند نفرشان هم چوب و چماق دستشان است. دورمان مي‌چرخند و هلهله مي‌كنند. و ما، مثل بچه خرگوش‌هايم كه سگ‌ها دوره‌شان كرده باشند، چسبيده‌ايم به هم و مي‌لرزيم.