كتاب نوشتن داستان خود نوشتن است، داستان كلمه، همين سياهي نقش‌بسته بر لوح سفيد كاغذ، همين كلامي كه مجرد است و در عين حال هم‌بسته طرحي است پرداخته ـ نپرداخته در پس ذهن. نوشتن، گذر كلمه است از مسير ظاهرا كوتاه بين ذهن و كاغذ. گرفتاري نوشتن، براي همه كسي كه مي‌نويسد، متفاوت از كلام صرف و وسواس‌هاي زينتي يا كلام خوش‌ساخت يا حتي نگراني‌هاي ناهموار ي زبان و جز اينها. نوشتن، صيانت از آدميزاد و عالم هستي است به يمن كلام، گنجاندن جهان واقع است در عرصه تخييل، و بعد نقش زدن آن بر دل كاغذ.