همه حيرت‌زده به من خيره شده بودند. دليل شگفتي همه را مي‌دانستم؛ از نظر فرزاد و ستاره و ماهرخ، دليلم براي شادي ناچيز مي‌آمد و حيرت سهراب از آن بود كه مي‌دانست برادر ندارم. بالاخره فرزاد سكوت را شكست و با همان لحن تمسخرآميز هميشگي‌اش گفت:«بابا تو ديگه كي هستي، آخه اينم دليل خوشحالي شد؟ از بس با زمان و زمون قهر بودي يادت رفته مسائل مهم‌تري هم واسه شادي كردن هست».