اخمت را بازكن. از تو چيزي نمي‌خواهم. از كنارت مي‌گذرم. با دست پير گلبرگي از گل سرخ‌هاي سرزمينم را لاي كتاب تو مي‌گذارم و سحر كه بيدار شدي در بسترت عطر گل‌هاي باغ شيراز خواهد پيچيد، مي‌دانم.