مدتي طولاني از طرح مقوله «تاريخ شفاهي» در ادبيات ايران و جهان نمي‌گذرد، با اين وصف مي‌توان آشكارا به جايگاه موثر و ويژه آن نزد علاقه‌مندان پي برد. بخشي كه از بررسي اسناد و مدارك موجود فراتر رفته و مي كوشد با دستيابي به ناگفته‌هايي كه به صورتي نانوشته، تنها در خاطرات و به اصطلاح در سينه افراد محبوس است، به دانش گسترده‌اي دست يابد كه از دسترس مستقيم پژوهندگان به دور است. مطالعه اين خاطرات به برون‌ريزي و ثبت اين ناگفته‌ها منجر شده و از اين رهگذر اسناد معتبري بر اسناد موجود افزوده مي‌شود. اسنادي بسيار روشن‌گر كه درك پيچيدگي‌هاي امور مرتبط را ساده و قابل درك مي‌ٍسازند. در دفترهاي اين مجموعه با دو رويكرد مواجه خواهيد بود: نخست تاريخ‌نگاري پيشينه سينماي مستند ايران و چند و چون رشد و سير تحولي آن، و دو ديگر نقد و بررسي آثاري كه هر يك زمينه را براي رشد سينماي مستند ايران هموار ساخته‌‌اند. در اين مطالعه، شرايط اجتماعي، فرهنگي و سياسي در شكل‌گيري و تكوين رويكردهاي هنري و محتوايي سينماي مستند، به صورتي جدي لحاظ شده‌اند.