بهزاد فراهاني: اگر در همين لحظه به كوچه «دردار» در خيابان «ري» تهران برويد و به كاسب پيري توجه كنيد كه با مشتري خود گپ مي‌زند، بافت و ساختار كلام او را اين‌گونه مي‌شنويد: «ديروز رفته بودم بوم‌قلعه، پيش پسر داييم. آن‌جا يك باغ آلوچه دارد. مي‌گفت پارسال سرما زده، تمام سردرختي‌ها ريخته. دلم واسه‌اش كباب شد.» اين نوع گفت‌وگو را تا قبل از صادق هدايت، ما در هيچ كجاي ادبيات ايران نمي‌بينيم.» پري صابري: هيچ‌گاه درصدد مستندسازي زندگي «فروغ فرخزاد»، «سهراب سپهري» و يا «مولوي» نبوده‌ام. در نمايش‌نامه‌هايم به واقعيت‌هاي زندگي آن‌ها اشاره كرده‌ام، اما هيچ‌گاه نخواسته‌ام كه دقيقا لباس‌هاي دوران آن‌ها را بازسازي كنم. آنچه برايم اهميت داشته و دارد، افكار و انديشه‌هاي آنان است.