من در تن مادرم زندگي كردم و اكنون او در انديشه من زندگي مي‌كند. من بايد بمانم تا او بتواند زندگي كند. تا روزي كه نوبت من نيز فرا رسد به نيروي تمام و با جان‌سختي مي‌مانم. امانت او به من سپرده شده است. ديگر بر زمين نيستم، خود زمينم و به ياري آن دانه‌اي كه مرگ در من پنهانش كرده است بايد بكوشم تا بارور باشم.