اولين مجموعه داستان معين فرخي نه داستان دارد. در اين كتاب شاهد اتفاق‌هاي بيروني و دروني خاصي هستيم در جهاني كه به شدت مشكوك و مردد به نظر مي‌رسد. احضار اشيا، مكان‌ها و دوري از توصيف‌هاي ملال‌آور و نزديك شدن به يك رئاليسم تمام عيار از مهم‌ترين تكه‌هاي اين داستان‌هاست. فرخي به شكلي حرفه‌اي نويسنده داستان كوتاه است و همين نكته باعث شده تا با نگاهي زيبايي‌شناسانه به اين شيوه روايي بنگرد. در داستان‌هاي او بايد منتظر انفجاري در دل شخصيت‌ها بود كه ناگهان مخاطب را با حجمي از تغيير و مرگ مواجه مي‌كند. او در جستجو و ترسيم زوال زيباي رنگ‌ها و جان‌هايي است كه در سفيدي ناگزير برف و نور چنان گم مي‌شوند انگار هيچ ردي از آن‌ها نبوده است. و اين گم شدن با قصه‌گويي و ماجراهايي همراه است كه نمي‌توان از خواندن‌شان دست كشيد.