اقتباس از آثار ادبي و تبديل كردن‌شان به فيلم موضوعي مطلوب است تا پي ببريم امروزه سينما چه جايگاهي دارد و نيز راجع به دو تجربه آشنا و متفاوت بينديشيم: تجربه خواننده و تجربه تماشاگر. سينما از همان ايام آغازينش از آثار ادبي اقتباس كرد و سينماي ناطق نيز اين پديده را بيشتر رواج داد. نويسنده در اين كتاب نقاط مشترك اين دو رسانه و تفاوت‌هاي آن‌ها را نشان مي‌دهد: سينما يقينا مانند بخش اعظم ادبيات تابع نياز «تعريف كردن داستان» است. در عين حال، سينما همان بازنمايي است، چرا كه تصوير متكي است بر كدهاي مربوط به نقاشي، عكس و تئاتر. و سرانجام، سينما تركيبي است از كادربندي، تدوين، زمان، بدن‌ها، مكان‌ها و اصوات. او ثابت مي‌كند كه روايت سينمايي كجا مخصوص خودش مي‌شود و قابليت اين را دارد كه به ميانجي برخي طريقه‌هاي بيان كه خاص خودش هستند مجموعه‌اي تمام ناشدني از دلالت‌ها و عواطف را خلق كند.