وقتي قطار به تونل رسيد، در تاريكي تونل و كوپه‌ تاريك، آرام آرام، تكه‌تكه‌ گذشته را به ياد آوردم؛ دليلش را هم نمي‌دانستم. در كوپه‌ من تنها بودم. كودكي‌ام در شهرستان حومه‌ پاريس، همه‌ روزها در زير درختان انگور، شب‌ها سرفه‌هاي مدام پدرم كه با راديوي كهنه‌اش خبر‌هاي جنگ را مي‌شنيد، بيماري‌هاي بي‌علاج مادرم كه ناشي از فقر و زحمات طاقت‌فرساي روزانه بود... همه را به يادم آوردم.