پناهم بده روزگارم سياه بود! به سياهي موهاي تو... چرا چنين شد. به يكباره كاخ آرزوهايم فرو ريخت... پناهي نداشتم به تو! پس بيا و يكبار به اين تن خسته پناهي چون كوه باش! مقاوم و استوار... بگذار در سايه پناهت بيابم آنچه را گم كردم.