تازه ساعت نه صبح بود اما هوا حسابي گرم بود. مگره كتش را درآورده بود و همانطور كه داشت بسته پستي‌اش را با بي‌حالتي باز مي‌كرد، مرتب از پنجره به برگ‌هاي بي‌حركت درخت‌هاي خيابان اورفور و به رود سن نگاه مي‌انداخت كه مثل ابريشم آرام و صاف بود.