قرن بيستم شاهد شكوفائي نقد به منزله شناخت ادبيات است. در اين كتاب ژان ـ ايو تاديه گسترش شگفت‌انگيز نقد را، از دوران زبان‌شناسان روس و سخن‌شناسان آلماني و مورخان و «منشاشناسان» فرانسوي سال‌هاي 1920 تا آخرين آثار نقد نو در اروپا و ايالات متحده، ترسيم مي‌كند. اين كتاب شيوه‌هاي تحليل و نگرش‌هاي متنوعي در اختيار خوانندگان و استادان و دانشجويان مي گذارد. نويسنده بر كثرت مسائل موجود در متن‌ها و در نتيجه راه‌حل‌ها و شيوه‌هاي به كار رفته براي پاسخ بدان‌هاي تاكيد مي‌كند. همه شيوه‌هاي نگرش به اثر، از كارهاي لانسون تا باشلار، و از ياكوبسون تا بارت، و از كورتيوس تا لوكاچ، در اين اثر بررسي شده است. نويسنده، طي ده فصل، محورهاي زنده نقد مدرن را كاويده است: فورماليسم روس، تحليل‌هاي تركيبي در آلمان، مكتب ژنو و آگاهي درون، نقد دنياي تخيل، روان‌كاوي، جامعه‌شناسي، مناسبات زبان‌شناسي و ادبيات، نشانه‌شناسي، علم تكوين، بوطيقا، كتابنامه‌اي تفصيلي و نمايه‌اي جامع مكمل اين اثر است.