كنار هم رو به دريا و خورشيد سرخي كه جلوه‌اي ويژه به آسمان مي‌داد ايستاده بوديم. گرماي حضور سام سوز دريا را دلنشين كرده بود. ديگر از خدا هيچ‌چيز نمي‌خواستم. هيچ‌چيز بيشتر از اين خوشحالم نمي‌كرد. نگاهم را از آسمان به سوي او برگرداندم و زلال چشمانم در آيينه نگاه او حل شد...