با گذر از كودكي دو چيز را از دست دادم، لذت گم كردن كفش‌هايم در گل و پابرهنه برگشتن به خانه، در حاليكه در آب به دنبال گل‌هاي سرخ آتشين مي‌گشتم، و سرزنش‌هاي مادرم كه بيشتر به دليل نگراني براي من و كمتر به سبب ناراحتي حقيقي‌اش بود، زيرا اگرچه اخم‌ها را در هم مي‌كشيد اما لبخند مي‌زد.