«تيتا» شخصيت اصلي «مثل آب براي شكلات» يك قرباني است. قرباني سنت‌ها و عادات كهنه و پوسيده جامعه خود كه او را حق طبيعي و انساني‌اش و داشتن يك زندگي طبيعي و معمولي، محروم كرده است. بحث اصلي اين نيست كه اين سنت‌ها روزي وجود داشته يا نه. كليد اصلي در اين‌جا، طرح و بيان و به نقد كشيدن تمامي سنت‌هاي كهنه و پوسيده‌اي است كه زندگي مردم را تباه مي‌كند اما محافظه‌كاري ناشي از قدرت‌طلبي، مصرانه به بقاي آن اصرار مي‌ورزد. در نتيجه خواننده اثر كه خود يا جامعه خويش را قرباني اين كهنگي و قدرت‌طلبي مي‌داند با آن احساس همدردي و هم‌سان‌سازي مي‌كند.